در حدود سال 200 قبل از میلاد مسیح، یک مخترع به نام تسیبیوس از اهالی اسکندریه واقع در شمال مصر کنونی، توانست نوعی پمپ دستی اختراع کند که قادر بود هنگام آتش سوزی با ریختن آب بر روی آتش آن را خاموش کند.
همچنین در تاریخ آمده که رومی ها نیز از سطل های بهم زنجیر شده برای خاموش کردن آتش و جلوگیری از سرایت آن به سایر نقاط شهرهایشان استفاده میکردند. سپس در قرون وسطی شروع به استفاده از دستگاهی به نام افشانه کردند که در واقع نوعی تفنگ آبی برای اطفاء حریق محسوب میشد. این افشانه تقریباً مانند یک پمپ دوچرخه ای کار میکرد و طرز کار آن این گونه بود که در ابتدا نازل به درون آب فرو میرفت و در ادامه با کشیدن پیستون، حدود یک لیتر مایع جذب دستگاه میشد. پس از اینکه افشانه شارژ میشد به سوی آتش پرتاب میشد، سپس پیستون به مکان اولیه خود برمیگشت تا دوباره آب را جذب کند. از این نوع افشانه ها در آتش سوزی بزرگی که در سال 1666 در لندن روی داد نیز استفاده شد.